Hirudoterapia
Nazwa hirudoterapia pochodzi od łacińskiej nazwy pijawki – hirudo. Pod tym terminem kryje się sposób leczenia wykorzystujący naturalne właściwości pijawek. Do hirudoterapii mogą być wykorzystywane wszystkie pijawki lekarskie Hirudo medicinalis.
Wśród pijawek wyróżnia się:
- Pijawkę lekarską apteczną (Hirudo medicinalis officinalis) – posiadającą na dole strony grzbietowej dwie linie w kolorze oranżowym, z równomiernie powtarzającymi się rozszerzeniami. Strona brzuszna tej pijawki ma kolor oliwkowo-zielony, z czarnymi paskami po bokach.
- Pijawkę lekarską leczniczą (Hirudo medicinalis medicinalis) – posiadającą na stronie grzbietowej cztery parzyście położone linie, z powtarzającymi się rozszerzeniami wypełnionymi czarnymi punktami w formie kropli.
- Pijawkę lekarską orientalną (Hirudo medicinalis orientalis) – barwy ciemnozielonej, z czterema liniami koloru oranżowego pokrytymi równomiernie czarnymi czworobocznymi punktami. Brzuszek tej pijawki jest czarny (ciemny) i pokryty równomiernie zielonymi punktami. Ta pijawka w Polsce w środowisku naturalnym nie występuje.
Hirudoterapia jest jedną z najstarszych terapii znanych ludzkości.
Przeżywa obecnie swój
renesans, nic dziwnego - działa lepiej niż antybiotyk!
W starożytnym Egipcie używano pijawek do “usuwania zepsutej krwi”. W pismach chińskich i arabskich opisuje się je jako panaceum na wszystkie choroby. W średniowieczu przystawiano je na całe ciało, nie wyłączając dziąseł, nosa oraz części intymnych. W XVIII i XIX w. we Francji i Anglii, do celów medycznych zużywano ponad 80 mln pijawek rocznie! W połowie XIX w. lekarze zaczęli stosować preparaty farmaceutyczne, które były o wiele łatwiejsze w użyciu. Leczenie pijawkami przetrwało u naszych wschodnich sąsiadów (Białoruś, Rosja, Ukraina). Zachodnia medycyna ponownie odkrywa tę metodę.
Pijawka jest obecnie najsilniejszym znanym lekiem poprawiającym układ krążenia człowieka.
Hirudoterapia - więcej informacji przeczytasz w poniższym dokumencie.
